σαπρόγηρος

-ον, Μ

(με επιτιμητική σημ.) σαπισμένος από τα γεράματα, βρομόγερος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σαπρός + -γηρος (< γῆρας), πρβλ. καλό-γηρος].